Micropoemario: Abandonos

No ano 2011 traballaba nunha empresa facendo de todo. Fun moderadamente feliz naquel lugar e aprendín a ser quen son. As oficinas estaban nun edificio semiabandonado que no seu momento foi comisaría franquista. Daquel lugar tirei algunhas fotos e reflexionei sobre o abandono neste pequeno poemario.

Deixar unha resposta

introduce os teu datos ou preme nunha das iconas:

Logotipo de WordPress.com

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. Sair /  Cambiar )

Twitter picture

Estás a comentar desde a túa conta de Twitter. Sair /  Cambiar )

Facebook photo

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. Sair /  Cambiar )

Conectando a %s